Wednesday, March 21, 2018

నా తేట తెనుగు భాష...





అవధానమును జయించిన ఏకైక భాష

పద్యము తెలిసిన పదునైన భాష

అమ్మ నేర్పిన కమ్మని భాష

కనులకు ఇంపు అయిన భాష

వీనులకు విందైన భాష

కవి రాజులు మెచ్చిన భాష

కన్న తల్లి చనుబాల రుచి నా భాష

ఇంటి ముందు రంగవల్లి నా భాష

వేకువ ఝామున వెలుగు నా భాష

కటిక చీకటిలో కాంతి కిరణం నా భాష

స్వంత బిడ్డలే స్వార్ధంతో వదిలేస్తున్న భాష

అక్కరకు రాదని అనాధగా మారబోతున్న అమ్మ భాష

అదే అదే నా తేట తెనుగు భాష

తెలుగోడా...


తెలుగు భాషనీ చదవడము అటుఉంచి కనీసం మాట్లాడడము రాని , వచ్చిన మాట్లడితే నమోసి అనుకుంటున్నా మన తోటి తెలుగు వారి కోసం


మధురమైన మాతృభాషను మరచి

ఆంగ్లం వెంట అర్రులు చాచే అక్కుపక్షులు

కమ్మని గోమాత పాలు తాగి పెరిగి

కూల్ డ్రింక్స్ కి జేకొట్టు జేజెమ్మలు

చదవడం ఎప్పుడో మరచిపోయాం

మాట్లాడితే మలినమై పోతాయా మట్టి బుర్రలు

కీర్తి అంటే కాదు కేవలం పరభాషలను ప్రశంసించడం

మన మూలాలను మరచిపోకుండా ఉండడం

జాతి మూలాలను మరచిపోయి

జాత్యహంకారుల వద్ద ఒదిగిపోయి

నీ విద్వత్తును, విజ్ఞతను వారి అభివృద్దికి ధారపోసి

అవసరం తీరాక పొమ్మంటే, వెనుదిరిగి చూస్తే

ఎక్కడ ఉంది నీ అనే జాతి సాంప్రదాయం

ఇదేనా నీ తల్లి నీకు నేర్పిన సంస్కారం

అభివృద్ధి అంటే కాదురా అమ్మని మరచిపోవడం

అభివృద్ధి అంటే మరికొంత మందిని కలుపుకొని ముందుకు పోవడం

సాధించిన తరువాత నా అనే నలుగురు లేని ఆ గెలుపు ఎందుకు

కమ్మగా మన భాషలో గొంతెత్తి ప్రకటించలేని ప్రశంస మన కెందుకు

నిర్వీర్యము కాబోతున్న ఈనాటి మన నిమ్న జాతి ఖ్యాతి ఎలుగెత్తి చాటు

ఇది నిమ్న జాతి కాదు ఎందరికో కీర్తి తెచ్చిపెట్టిన బహు దొడ్డ జాతి అని నిరూపించు

ఓ తెలుగోడా ఇప్పటికైనా నా గోడు కొంచెం వినరా... లేకపోతే

ఒకనాడు మనకంటూ ఎవ్వరూ ఉండరు మన గొంతు వినిపించడానికి

Saturday, March 17, 2018

వచ్చింది అదిగో మళ్ళీ ఉగాది...

వచ్చింది అదిగో మళ్ళీ ఉగాది

స్వాగతించనా లేక మన స్వగతాన్ని తలచి శోకించనా

కొత్త బట్టల కొలతలకి దర్జీలు లేరు

చేనేత వస్త్రాల మగ్గాలు మచ్చుకైనా కానరావు

పచ్చడి మెతుకులకు దిక్కు లేని వాడికి షడ్రుచుల పచ్చడిలా

బరువెక్కేను అన్ని ధరలు బడ్జెట్ లో

సామాన్యుడి నడ్డి విరి చేను నడి రోడ్డులో

కొన్నా పన్నే , అమ్మినా పన్నే , సంపాదించినా పన్నే

పన్ను మీద పన్ను , ప్రభుత్వాలకు మనమే వెన్ను, దన్ను

పన్నయితే కట్టగలం పంటి కిందకి పట్టెడు అన్నం పంపలేము

ఇన్ని పన్నులు కట్టినా ఇంకా లోటు బడ్జెట్ లే

అభివృద్ధి అన్నమాట ఆశనిపాతాలే

కనీస నిలువలు లేవని కత్తిరిస్తారు మన సొమ్ముని

మన సొమ్ము దోచినవాడిని కనికరిస్తారు పొమ్ము పొమ్మని

మన స్వేద , రక్త మాంసాలు పెద్దవారికి విందులయ్యే

అలా అడిగిన వాళ్ళు అభివృద్దికి ఆటంకాలయ్యే

పంచాంగం వచ్చింది పరిహసించడానికి

వ్యయమే గాని ఆదాయం ఆనవాలికి కూడా కనిపించకుండా ఉండటానికి

మనుషులమని మరిచిపోయి, యంత్రాలతో పోటి పడి సంపాదించిందంతా

పన్నులు కట్టి , చివరాఖరికి చేతి చమురు చూసుకొని ,

సంవత్సరాంభంలో పంచాంగం నిజమని గడిపేస్తాము

ఇది ఎప్పుడూ సామాన్యుడి పంచాగమే

సమస్యలకు శంఖారావమే

దోపిడీ దొరలకు వర్తించదు ఇందులో ఏ అంకం

వారిదెప్పుడూ అంకెల గారడీలో అందేవేసిన తనం

గ్రహాల గతులను నమ్మే గానుగెద్దులం

మన చేతితో , మన నడ్డే విరిచే ప్రభుత్వాలను ఎంచుకున్న అమాయకపు గొర్రెలం

ఆవేశంలో అరిచాం, ఆకలేసింది తినేద్దాం, నిద్ర వస్తుంది పడుకుందాం

మళ్ళీ తెల్లారి లెగాలి ఉషోదయాన ఉగాదికి స్వాగతం పలకాలి కదా మరి...