అంతటి ఔన్నత్యం ఉన్న తెలుగు నేడు ఎందుకు ఇంత హీన స్థితిలో ఉంది (క్షమించాలి, ఈ పదజాలం ఉపయోగించినందుకు, కానీ వాస్తవం ఇదే)
పక్క రాష్ట్రాలలో ఆయా భాషలలో మాట్లాడకపోతే విలువ ఉండదు. మన రాష్ట్రంలో మన భాషలో మాట్లాడితే విలువ ఉండదు..
దీనికి బాధ్యులు ఎవరు ??? మనం కాదా…(తల్లిదండ్రులు, ప్రభుత్వము)
తల్లిదండ్రులు : మనం మన పిల్లలని తెలుగు మీడియం లో చదివించము… సరే ఒప్పుకుంటాను, ఆంగ్లం రాకపోతే, ఈ పోటీ ప్రపంచం లో నిలదొక్కుకోవటం కష్టం కాబట్టి….
కానీ వారిని ఇంట్లో కూడా తెలుగు లో మట్లాడనీయం… ఎందుకంటే వారికి ఆంగ్ల ఉచ్చారణ ఆలవాటు అవ్వదని… ఇదెంతవరకు సమంజసం.
ఎంతమంది తల్లిదంద్రులు రామాయణ, మహ భారతాలు,పంచతంత్రం వంటి కథలు తమ పిల్లలకు చెపుతున్నారు( ఎంతమంది తల్లిదండ్రులకు తెలుసు)…
రాముడు, కృష్ణుడు అంటే ఈనాటి పిల్లలకు ఫ్యాన్సీ డ్రస్ పోటీలో ఒక వేషం మాత్రమే.
వారి కథ వీళ్ళకి తెలియదు, వారి పాత్రల ఔన్నత్యం మనం మన పిల్లలకి చెప్పము.
మనవాడు Spell Bee లో ఎంపికయ్యాడని గర్వపడుతున్నాం కాదనను…కానీ మనలను అమ్మ నాన్న అని పిలవడం లేదని మరచిపోతున్నాం.
మన ప్రభుత్వం తెలుగు ప్రోత్సాహకాలు అని అంకెలగారడీ చూపించడమే గానీ చేసింది ఎమీ లేదు.. ఎప్పుడో సంవత్సరానికి ఒక్కసారి మొక్కుబడిగా తెలుగు భాషా దినోత్సవం జరపడం తప్పితే పక్క రాష్ట్రాలతో పోలిస్తే మన భాష కోసం చేసిందేమీ లేదనిపిస్తుంది.
మనం Shakespeare, Tolstoy వంటి వారికోసం తెలుసుకుందాం…కానీ నన్నయ,తిక్కన ఎర్రన , పోతన వంటి వారిని మరచిపోవద్దు.
వారే కాదు మన సాహిత్యం కోసం పాటు పడిన ఎందరో మహానుభావులందరి గురించి తెలుసుకుందాం, తెలుసుకుని మన పిల్లలకి చెబుదాం.
ఇకనైనా మన పిల్లలకి తెలుగు నేర్పిద్దాం, మన సంస్కృతి సాంప్రదాయాల గొప్పదనం వారికి ఆలవాటు చేద్దాం.
కనీసం మన పిల్లలతో అమ్మ నాన్న అని అచ్చ తెలుగు లో పిలిపించుకుందాం.
ఈ మార్పుని మన ఇంటినుంచే మొదలు పెడదాం.
29 ఆగష్టు – తెలుగు భాషా దినోత్సవం
